Een kopje 's ochtends om je lichaam zachtjes wakker te schudden en te checken hoe je je voelt voor de komende dag.
Of het nu Japanse thee, koffie, zwarte thee of zelfs een smoothie is, veel mensen beginnen hun dag met een zorgvuldig gekozen drankje - bereid met een rustige intentie en een vleugje genegenheid.
Tegenwoordig kun je groene thee drinken in Afrika of elke ochtend koffie drinken in China - onze favoriete dranken maken nu deel uit van een wereldwijde cultuur. Maar wat voor thee dronken gewone mensen in de jaren 1600, tijdens de Japanse Edo-periode toen Japanse thee voor het eerst wortel begon te schieten?
En hoe smaakte die thee, die door onze verre voorouders werd gedronken, misschien?
Theewijken en het ochtendtheeritueel
Rond 1600, tijdens de Edo-periode, begon thee zich wijd en zijd te verspreiden onder het grote publiek. Dit viel samen met de formalisering van de theeceremonie als chado, of "de Weg van de Thee". In die tijd ontstonden er overal in Japan theedistricten. De theesoorten uit deze districten waren niet de verfijnde, ceremoniële matcha die we tegenwoordig kennen.
In plaats daarvan domineerden twee eenvoudige soorten: een die werd gemaakt door gestoomde en gedroogde theebladeren te infuseren, en een andere die op Chinese wijze werd bereid door de bladeren voor het brouwen in de pan te bakken.
Beide theesoorten werden niet gemaakt van eersteklas of tweedeoogstbladeren, maar van blaadjes van een lagere kwaliteit, wat resulteerde in een zuivere, ongecompliceerde smaak die veel lijkt op de bancha (alledaagse thee) van tegenwoordig.
Hoewel deze zogenaamde "extra thee" niet werd gemaakt van malse, seizoensgebonden theeblaadjes, maar van overgroeide, verharde bladeren, nam het een speciale plaats in in het dagelijks leven. Voor het gewone volk was een ochtendkopje bancha meer dan alleen een drankje; het was een gekoesterd ritueel. Volgens de historische tekst Honchō Shokkan werd "Ochtendthee, die altijd voor het ontbijt werd gedronken, vooral door vrouwen geprefereerd", waarmee de stille vreugde en troost die het bracht aan het begin van de dag werd vastgelegd.
Het ochtendtheeritueel - de dag beginnen met een kopje Japanse thee om het lichaam zachtjes wakker te maken - is al lang een gekoesterde gewoonte.
Tegenwoordig wordt bancha vaak geassocieerd met avondconsumptie, maar het duurde bijna 140 jaar voordat de traditie van ochtendthee verschoof van bancha naar sencha.
De geboorte van sencha en Gyokuro in Uji, Kyoto
Terwijl bancha in theedistricten in heel Japan werd gedronken, was Kyoto de theeteelt al een stap voor en werden de traditionele verwerkingsmethoden heroverwogen.
Gedreven door de wens om de smaak te verbeteren, experimenteerden theekunstenaars dagelijks met nieuwe ideeën en technieken. In 1738 kwam er een doorbraak: door verse jonge theeknoppen te stomen in plaats van oudere, voorgeoogste bladeren, creëerden ze een levendige geelgroene infusie met een zachte smaak en een verfrissend aroma. Dit was de geboorte van sencha - eenopmerkelijk verfijnde thee die het dagelijks genot verhoogde.
Ongeveer een eeuw later inspireerde de natuurlijke zoetheid van jonge theeknoppen tot de creatie van gyokuro - eenthee met een uitzonderlijke verfijning en diepte.
De Uji regio van Kyoto staat bekend om de productie van de beste Japanse theesoorten, waaronder sencha van de hoogste kwaliteit en ceremoniële matcha.
Maar waardoor onderscheidt de theecultuur van Kyoto zich en geniet deze zo'n blijvend respect?
Ongetwijfeld omdat dit het land is waar mensen Japanse thee al heel lang koesteren, het met oprechtheid benaderen en meer dan een eeuw toewijden aan innovatie en vakmanschap. Hier werden sencha en gyokuro geboren, waardoor de theecultuur van Kyoto tot een wereldberoemd hoogtepunt werd verheven.
